 |
 |
 |
 |
 |
|
اولين قدم براي طراحي وب سايت
اينترنت احتماعي است از انواع و اقسام ماشين هاي ناسازگار با سيستم عامل هاي متفاوت و نرم افزارهاي کاربردي جور واجور!
وقتي قرار است اين اجتماع رنگارنگ و ناسازگار بر سر سفره جهاني وب بنشينند بايستي زباني مشترک براي تدوين و تبادل اطلاعات و اسناد داشته باشند. به گونه اي که اين تفاوت ها و ناسازگاري ها احساس نشود. بنيادي ترين نياز وب يک زبان واحد و استاندارد براي تدوين و صفحه آرايي اسناد وب بود. به گونه اي که هيچ وابستگي به سخت افزار يا نرم افزار خاصي نداشته باشد. به عبارت ديگر صفحات وب بايستي به گونه اي تدوين و صفحه آرايي شود تا بر روي تمام ماشين ها اعم از VAX، IBM PC، SUN، Apple به يک شکل نمايش يابد و طريقه تفسير و نمايش آن به هيچ عامل خارجي وابستگي نداشته باشد.
اولين زبان نشانه گذاري رسمي وب، HTML (Hyper text markup language) بود که در سال 1989 ميلادي توسط Tim Berners-Lee ابداع شد. تقريبا تمام وبسايت هاي دنيا به نحوي از زبان HTML براي نمايش هم زمان متن، تصوير، انيميشن، فيلم و صدا بهره ميگيرند. اين زبان تحت نظارت و قيوميت کنسرسيوم جهاني وب (با عنوان w3c يا world wide web consortium) قرار دارد و در خلال دهه گذشته چندين بار بازبيني و به روز شده است و اکنون از نسخه 4 آن استفاده مي شود. براي کسب آگاهي از توصيف دقيق اين زبان مي توانيد به آدرس www.w3c.org مراجعه کنيد.
صفحات HTML متون غني شده اي هستند که مولفه ها و اشياي موجود در يک سند را به صورت صفحه آرايي شده و سازمان يافته، توصيف کرده و در اختيار کاربر قرار مي دهند. بزرگترين حسن اين صفحات آن است که به کاربر اين امکان را مي دهند که به سادگي به صفحه ي ديگري دسترسي پيدا کند. به گونه اي که مي توان توده اي انبوه از اطلاعات خام را به صورت سلسله مراتبي و سطح بندي شده در اختيار علاقه مندان قرار داد.
زبان HTML زباني مانند پاسکال، بيسيک و يا C نيست بلکه روشي است که به واسطه ي آن مي توان متون خالص و معمولي را صفحه آرايي کرده و عواملي مثل صدا، تصوير، فهرست هاي انتخاب و عناصر ورود اطلاعات را به يک سند اضافه کرد.
وقتي قرار است اين اجتماع رنگارنگ و ناسازگار بر سر سفره جهاني وب بنشينند بايستي زباني مشترک براي تدوين و تبادل اطلاعات و اسناد داشته باشند. به گونه اي که اين تفاوت ها و ناسازگاري ها احساس نشود
HTML مجموعه اي از برچسب هاي خاص صفحه آرايي، عوامل و اشيا ورود و خروج اطلاعات است. برچسب هاي درون متن که به تگ يا tag مشهور هستند توسط مرورگر تشخيص داده شده و پس از تفسير، صورت ظاهري سند و نمايش متن را تحت تاثير قرار مي دهند. برچسب هاي HTML با علامت < > از متن اصلي متمايز مي شوند. عملي که هر برچسب انجام مي دهد در درون <>مشخص مي شود. تاثير عمل هر برچسب به شکل <…> با برچسب ديگري به شکل </…> لغو مي شود.
به عنوان مثال متن ساده Hello Tebyan را در نظر بگيريد. با برچسب هاي <I><B>Hello Tebyan</B></I> مي توان مرورگر را وادار کرد تا متن را به صورت پر رنگ و ايتاليک به صورت Hello Tebyan نمايش دهد.
در واقع برچسب <B> ميگويد که متني که ميان <B>…</B> قرار گرفته را Bold يا پررنگ بکن و متني که درون <I>…</I> قرار گرفته را به شکل ايتاليک در بيار. حال چون متن Hello Tebyan در بين هر دو تگ قرار دارد هر دو تگ بر متن اعمال مي شود و متن به صورت نهايي گفته شده تبديل مي شود.
براي نوشتن يک فايل HTML نياز به هيچ برنامه خاصي نداريد. مي توانيد به سادگي متن مورد نظر را با تگ هايي که ميخواهيد در يک ويرايشگر متني ساده مثل Notepad با پسوند .html ذخيره کنيد.
کسي که با برچسب هاي HTML آشنا باشد به راحتي مي تواند با يک ويرايشگر ساده صفحه وب مورد نظر خود را ايجاد و سازماندهي کند وليکن براي سرعت بخشيدن به روال طراحي صفحات و انعطاف پذيري بيشتر، نرم افزارهاي گوناگوني براي توليد صفحات وب به بازار عرضه شده است.
DHTML: HTML پويا
زبان نشانه گذاري DHTML در حقيقت نسخه مبتني بر شي (object) از HTML است. در اين زبان نشانه گذاري، قابليت هاي جديدي تعريف شده که بر اساس آن مي توان کنترل بيشتري بر روي مولفه هاي موجود در يک صفحه وب اعمال کرد تا بتوان به صفحه ي وب جلوه هاي ويژه (مبتني بر شرايط مرورگر) بخشيد. به عنوان مثال بتوان بر روي حرکان ماوس نظارت کرد و بر اساس موقعيت ماوس جلوه هاي خاصي را ايجاد کرد.
